Қостанай — ел астанасы да, қаржы мен мәдениет ошағы да, рухани орталық та емес, 250 мыңға жуық тұрғыны бар еңбекшілер қаласы. Мұнда қоғамдық көлік алу үшін миллиондаған ақша бөлінбейді. Жергілікті әкімдік маршрутты тендер арқылы бекітетіндіктен, тасымалдаушы компаниялар тек өз күшіне сенуге мәжбүр әрі жол ақысын 80 теңгеден асырмауға, жеңілдікке ие жұртты тегін тасуға міндетті.
Сондықтан мұнда баламасы жоқ ескі неміс автобустарының көптігі таңғалдырмайды. Қаптаған «мерседес», «зетра» және «мандар» 15-20 жыл бұрынғы Алматы көшелерін еріксіз еске түсіреді. Солардың арасында көзге оттай басылатыны — 18-бағытта қозғалатын екі қабатты MAN SD202 автобустары.
Бұлар кезінде Берлин тұрғындары үшін жасалған еді. 1986-1991 жылдар аралығында BVG операторы 468 машина алады. Ұзындығы 11 метр, биіктігі 4 метр болатын ірі техникаға автомат қораппен жұптасқан 204 ат күшіне ие дизельді мотор орнатылды. Автобустың үстіңгі бөлігі 47, төменгі қабаты 34 жолаушыға шақталған.
Жаңа ғасыр басында қызмет жолы аяқталған MAN SD202 желіден алынған соң, басқа компаниялардың қолына өтіп, туристік автобус ретінде қолданыла бастады. Ал соңғы SD202 Берлин жолына 2009 жылы 28 желтоқсанда шықты.
Шамамен сол уақытта сары автобустар Қостанайда пайда болды. Модельдің алғашқы легі 2009 жылы келсе, екінші партия 2018 жылы жеткізілген. 1988-1991 жылдары жарық көрген 20 автобустың бүгінгі күні 6-7 данасы ғана қалыпты.
MAN SD202 қазір мүлде шығарылмайды, сол себепті есептен алынған техника қолданыстағы көлікке донор ретінде пайдаға асып жатыр. Неміс шеберлерінің қолынан шықса да, кез келген техниканың жарамдылық мерзімі бар екенін ескерсек, Қазақстан үшін экзотика саналатын доппельдекер көзден кетіп, тек тарихтың бір бөлшегі ретінде көңілде қалатын уақыт алыс емес сияқты.
Комментариев: 0